Jakkolwiek "Samson i Dalila" Kamila Saint-Saensa zalicza się bez wątpienia do słynnych dzieł wielkiego operowego repertua­ru, to jednak na scenach świata pojawia się raczej rzadko, zaś w Polsce po drugiej wojnie światowej wystawiono to dzieło jak dotąd bodajże tylko raz (w Gdańskiej Operze Bałtyckiej). Ważkim zatem artystycznym wy­darzeniem stała się jego premiera przygotowana świeżo w Operze Wrocławskiej - tym bardziej że nią to właśnie rozpoczął swą dzia­łalność nowy naczelny i artystycz­ny dyrektor tej placówki w osobie Mieczysława Dondajewskiego, przedtem wieloletniego szefa Tea­tru Wielkiego w Poznaniu. Trzeba też powiedzieć od razu, że piękne brzmienie orkiestry i chóru pod jego batutą, jak też umiejętne budowanie dramatycz­nego napięcia w muzyce, było do­brą wizytówką nowego szefa. So­lenne, wolne raczej tempo pod­kreślały jeszcze oratoryjny po tro­sze charakter dzieła, w którym, mimo bardzo dramatycznej treści wywied