Suchowo-Kobylin żył bardzo długo, dłużej niż Lew Tołstoj, dłużej niż Czechow i Gogol razem wzięci. Czytał bardzo dużo, pisał bardzo mało, odwrot­nie niż Dostojewski. Był arystokratą, studiował He­gla, siedział w więzieniu w związku z tajemniczą śmiercią żony, Lizy Demanche i czekając na in­terwencję dworu napisał z nudów w kryminale "Mał­żeństwo Kreczyńskiego", pierwszą część trylogii, któ­ra kończy się "Śmiercią Tarełkina". Aleksander Kopkow umierał bardzo młodo, było to w czasach blokady Le­ningradu. Wielotomową ra­dziecka Encyklopedia Tea­tralna z połowy lat sześć­dziesiątych nie przytacza jego nazwiska, mieściłoby się między hasłami Kopećky Jan i Copland Aaron. Ale prace Kopkowa nie były jeszcze wtedy znane. Kopkow pochodził z ro­dziny robotniczej, pracował jako sztukator na budo­wach. Jego życiorys w ni­czym nie przypomina bio­grafii Suchowo-Kobylina, który był mu mistrzem, dobrym duchem i ideowym przewo