Dziwna pół baśń, pół horror młodziutkiego Amerykanina Brocka Normana Brocka pełna rozmaitych ech, refrenów, prześmiewań. Kata­rzyna Deszcz wyreżyserowała jej polską pra­premierę może trochę nazbyt wprost: jako przy­powieść o niemożności wyplątania się ze zła; zbyt jednoznaczny jest ten posępny klimat two­rzony głównie muzyką Krzysztofa Suchodol­skiego. Aktorstwo z rozmaitych parafii; warto jednak dostrzec innego niż zazwyczaj, ściszo­nego Andrzeja Grabowskiego, wiewiórczo zwinną wiedźmę Lidii Dudy, twardą i niewzru­szoną żonę - Magdę Jarosz.