PO PIERWSZE - "Eskurial" - Michela de Ghelderode w Teatrze im. Stefana Jaracza. W cieniu szu­bienicy Śmierć wiedzie korowód bohaterów beznadziejnie zdetermi­nowanych przez los. Dosadne plastyczne wizje Brueghela i mrocz­na ideologia Hiszpanii Filipa II. Płynna, jakże łatwa - i trudna zarazem - do przekroczenia gra­nica między patosem a błazeń­stwem. Między wielkością a śmie­sznością. Między pełnią życia a nicością. Między maską a ludzką twarzą. Mimo wyśmienitych ról Mariusza Wojciechowskiego (Król) i Mariusza Saniternika (Szalej), któ­rzy wraz z towarzyszącymi kolegami-aktorami starają się nam to wszystko przekazać, spektakl nie pozostaje jednak niczym więcej niż zgrabną ilustracją zbyt ogólni­kowo jednak brzmiących filozofi­cznych rozważań. Sądzę, iż reżyser przedstawienia wziął sobie za bar­dzo do serca zamieszczoną w pro­gramie do spektaklu wypowiedź Ghelderode`a: "Robię w teatrze to, co mi się podoba i nie muszę zda