Opowiedzenie czy streszcze­nie fabuły "Trzech sióstr" jest w istocie bardzo trudne. Tak jak we wszystkich in­nych sztukach Czechowa i tu akcja rozgrywa się na wielu planach. Różnorodne wątki krzyżują się ze sobą tworząc skomplikowaną siatkę stosun­ków ludzkich i losów. Każda z postaci snuje jak gdyby swój monolog, prowadzi wła­sną sprawę. Monologi, urwa­ne słowa, niedopowiedziane zdania nie budują porozumie­nia między bohaterami. Prze­cinają się drogi ich życia, ale każdy z nich żyje we wła­snym, pogmatwanym i skom­plikowanym świecie. Lecz wszystkim im niemal wspól­ne są marzenia i pragnienia. Tonacja ich słów jest podob­na. A słowa te są wyrazem tęsknoty do lepszego, pełniej­szego, bardziej szczęśliwego życia, a może tylko po pro­stu - innego. Dźwięczy w nich rozgoryczenie, żal i bezradność. I smutek. Może też nuta ironii. Wchodzimy tu już w złożone sprawy inter­pretacji dramatów Czechowa, mającej swoją bogatą trad