Tandem artystyczny: Adam Kilian - scenograf, i jego syn Jarosław Kilian - reży­ser, dał w Teatrze Polskim w Warszawie kilka świetnych przedsta­wień, inscenizacji oszałamiających efektami plastycznymi. Tak było i tym razem w Szekspirowskiej "Burzy". Atmosferę żywiołu morskiego i ka­taklizmu, który dotyka mieszkańców wyspy i lądujących na niej rozbitków, podkreślała niepokojąca faktura rzuto­wanych na horyzont zdjęć potrzaska­nych, groźnych w dzikim pięknie wia­trołomów z albumów Edwarda Hartwiga, "Halny" i "Wariacje fotograficzne". Uchwycony w kadrze wynik spustoszeń w Tatrach sprzed ponad trzydziestu lat, uzupełniały na scenie pnie rozdartych i powalonych drzew - efekt niedawne­go huraganu w Puszczy Piskiej. Odda­wały piękno destrukcji dokonanej przez naturę. Grozę siły wiatru i wody, dzięki wideoprojekcji, uobecniały także szale­jące gigantyczne bałwany morskie. W kontrastujących z nimi okresach spoko­ju, np. w scenie "masek", twórc