O wolności we wszystkich jej aspektach: wolności zbiorowej, czy jednostki; wolności w takich, czy innych okolicznościach napisa­no już tyle, iż trudno dzisiaj oryginalnym ujęciem jej tematu zaskoczyć - choćby w kon­tekście estetycznym - widza w teatrze. Wszak mamy koniec roku 1994. Próbę taką podjął tarnowski teatr, wystawiając na małej scenie "Drogę do Mekki" Athola Fugarda. Bohaterką sztuki jest Helen (Lidia Holik-Gubernat), po­stać autentyczna, starsza kobieta poznana przez autora podczas jego podróży po Afryce południowej. Helen to postać tragiczna. Po stracie męża ucieka w świat sztuki (nieokreślonych abst­rakcyjnych rzeźb) i żyje w maleńkiej społecz­ności, która nie akceptuje jej odmienności. Przez wierność swojej twórczości Helen chro­ni jednak własne poczucie wolności. Jedyni jej przyjaciele to Elsa (Maria Zawada-Bilik), dziewczyna z opieki społecznej z Kapsztadu i Marius (Bronisław Orlicz), angielski pastor. Akt pierwszy, jeż