Doprawdy nie wiadomo jak to się stało, ale jest faktem bezspornym, że zebrana tłumnie publiczność na premierze angielskiej komedii muzycznej "SPÓJRZ! JA TAŃCZĘ!..." (Salad Days) w dniu 15 bm. w gdyńskim Teatrze Wybrzeże, uległa psychozie zbiorowej wesołości, poddając się bez zastrzeżeń urokowi tego błahego w swych założeniach, a jednak pełnego wdzięku widowiska. (Podobnie reaguje i publiczność angielska, gdzie komedia muzyczna "Salad Days" (Dorothy Reynoldsa i Juliana Slade od czterech przeszło nie schodzi ze sceny). W CZYM tkwi niezwykła atrakcyjność tej sztuki, ów dziwny czar jaki bije ze sceny, zmuszając do oklasków przy otwartej kurtynie nawet pełnego oporów sceptycznego widza? Nie będziemy dalecy od prawdy jeśli stwierdzimy, że największy atut tego angielskiego coctailu farsowo - muzycznego polega na skoncentrowanej teatralności, wywodzącej swój rodowód zarówno od sztuczek cyrkowych, od udramatyzowanej rewii jak i od jazzowe