Wprowadzenie stanu wojennego spowodowało szok również w instytucjach artystycznych. Pierwsze ocknęły się teatry posiadające w swym repertuarze . przedstawienia dla dzieci. Za nimi poszły i inne - widownie teatralne znów zapełniły się najmłodszymi widzami. Nowe inscenizacje utworów przeznaczonych dla widowni dziecięcej zaczęły ożywiać zastygłe życie teatralne. Dziś. patrząc z pewnej perspektywy, trudno nie dostrzec pozytywów owego wymuszonego na dyrektorach i kierownikach artystycznych teatrów "dla dorosłych" zainteresowania widzem dziecięcym, widzem do tej pory zaniedbywanym lub wręcz ignorowanym przez teatry. Mimo powszechnie akceptowanej tezy, że wychowanie w kulturze teatralnej rozpoczynać trzeba jak najwcześniej, że im wartościowsze będą pierwsze kontakty ze sztuką, tym trwalsze i głębsze wytwarza się zainteresowania - dziecko polskie (poza programową działalnością teatrów lalkowych) liczyć mogło na telewizyjne bajki i filmy dla dzieci