MICHAŁ Płatonow to człowiek, który prze­grał, któremu się nie uda­ło w życiu. Chwilami wy­daje mu się, że jest Hamle­tem, ale pozostaje w końcu tylko podrzędnym clownem. Los pozwala mu raz zagrać rolę Don Juana, ale nie umie się z niej wywiązać i szuka ratunku w cyniz­mie. Jest nieszczęśliwy i dlatego próbuje unieszczęśliwiać innych - wydaje się mu bowiem, że przynie­sie mu to ulgę. Nie przy­nosi, a przeciwnie - dręczy go coraz bardziej i niszczy. Pozostaje zblazowanym skarlałym "kuzynem" bohaterów Dostojewskiego, ośmiesza­nym i znienawidzonym Ar­lekinem, zamordowanym na koniec przez Colombinę. Oto charakterystyka głównej postaci sztuki Czechowa - "Ten wariat Płatonow", od niedawna odgrzebanej z lamusa zapomnienia. Czechow bardzo konkretnie scharakteryzował bohatera na tle epoki. Epoka ta - to Rosja schyłku XIX stu­lecia, po której kręcą się postacie - symbole. Lichwiarze, zblazowany syn zie­miański, podupadła ziemian