Zasiadają przy wspólnym, okrągłym stole i będą spoży­wać posiłek. Różni ich wszy­stko - wiek, pochodzenie społecz­ne, narodowe, światopogląd, kolor skóry, sytuacja majątkowa. Autor dramatu zadbał o to, by goście w domu burmistrza z Bolkenhain symbolizowali całą ludzkość. Jest więc katolik, Żyd i liberalny pro­testant, są religijni ekstremiści - jansenista i hugenot, są też ludzie bez wiary - ateista, wolnomyśliciel - ale za to poruszani innymi energetycznymi żądzami, seksem, chci­wością, i jest jeszcze wspólna dla wszystkich, jedynie sprawiedliwa i bezstronna idea - strach. Strach przed śmiercią. Goście początkowo rozmawiają o sprawach doczesnych, wznoszą toa­sty w ich słowach jest wiele kur­tuazji i tolerancji względem sąsiadów przy stole, wydawałoby się więc całkiem naturalne, że z chwilą wystąpienia zagrożenia połączą się jeszcze bardziej we wspólnym działaniu. Niebezpieczeństwo jest je