Tytuł sztuki sugeruje intencje jej autora - jest to rzeczywiście próba obrony żony starożytnego filozofa. Tej, która wprawdzie wraz z Sokratesem weszła do historii, tyle że, w przeciwieństwie do małżonka utrwalonego w przekazach jako wspaniały, ko­chający ludzi człowiek, jej imię stało się synonimem kobiety-sekutnicy. Ksantypa Morstina jest zupeł­nie inna. To kobieta z krwi i kości: młoda, urocza, no, może nieco zbyt gwałtowna i to spra­wia, że niekiedy zdarza jej się stłuc komuś garnek na głowie:.. Łaknie miłości, a jest zaniedby­wana przez oderwanego od życia męża. Mimo to nie ulegnie pokusie i wiernie pozostaje przy nim.