Gdy ktoś stanie się sław­ny, nie ma szans, by umknąć dociekliwości historyków, którzy prędzej lub później do­biorą się do najbardziej in­tymnych tajemnic i warstw osobowości obiektu swoich badań. Z tegoż powodu w la­tach sześćdziesiątych zostały ujawnione światu juwenilia Stanisława Ignacego Witkie­wicza - skecze i mini-sztuki dowcipnego i nieco złośliwe­go brzdąca, który, ledwie po­znawszy alfabet, zaczaj reje­strować na papierze sceny z rodzinnego życia codzienne­go i przetwarzać je na swe pierwsze komedie. Po latach mały Staś wyrósł na skandalizującego i kontro­wersyjnego Stanisława, który okazał się przewrotnym wie­szczem XX wieku. Zaginęły jego niektóre dojrzałe utwo­ry, ale juwenilia się ostały. Biorą je dziś do ręki mądrzy dorośli ludzie i np. postrzega­ją, że - być może - znany i fa­scynujący dramat Witkacego "Oni" ma swe prapoczątki w dziecięcych "Karaluchach". Niektórzy - z Wrocławskiego Teatru Lalek - p