"Komediant" Thomasa Bernharda wy­stawiony w warszawskim Teatrze Współ­czesnym to przede wszystkim aktorski popis występującego gościnnie na tej sce­nie Tadeusza Łomnickiego, który tytuło­wą rolę gra tak brawurowo, że pozwala to widzom nie dostrzegać pustych drama­turgicznie miejsc w tej sztuce. Skądinąd nieuniknionych z powodu bardziej mono­logowej niż dialogowej struktury narracji scenicznej. "Komediant" został właściwie pomyś­lany, i skonstruowany jako gigantyczny monolog tytułowego bohatera. Jest nim komediant-kabotyn, prowincjonalny ak­tor, dramaturg, scenograf i reżyser w jed­nej osobie, objeżdżający z rodzinną trupą tj. z synem, córką i żoną małe miasteczka i grywający swe sztuki w wynajętych ob­skurnych salkach. Są to zazwyczaj zajaz­dy lub karczmy mało nadające się do te­go celu. Dysonans jest tym większy, że teatr familijny pana Bruscona, to teatr w zamierzeniu monumentalny, wystawiają­cy właśnie jego własny dramat histo