Sztukę IGNATIJA DWORIEC­KIEGO "CZŁOWIEK Z ZEW­NĄTRZ" poznaliśmy już choć pod nieco - i nietrafnie zmienionym tytułem; pierwszym polskim in­żynierem Czeszkowem był na sce­nie Teatru Dramatycznego GU­STAW HOLOUBEK. Oczywiście dla większości widzów nadany w poniedziałek spektakl radziec­kiego Teatru TV był nowością. I to interesującą pod każdym względem. Wzór spektaklu stu­dyjnego. Oto sztuka produkcyjna, w której nie pokazywano huczących maszyn, pieców, hal fabrycznych, lecz prawie jedynie ludzkie twarze w zbliżeniach pełnych wyrazu. Oto sztuka współczesna, w której ukazano problem nieurojony, ży­wy, i to ukazano w sposób daleki od sztampy. W środowisku rutyny i wygod­nego spokoju, przerywanego w ostatniej dekadzie rozpaczliwą pogonią za planem produkcyj­nym, zjawia się człowiek z zew­nątrz: nowoczesny szef, dla któ­rego miarą człowieka jest jego etyka zawodowa i efektywność. Jest on samotny, bo musi być sa­motny - gdyż taka jest