MIESZKAŁA w nim dusza zakochana w greckiej urodzie i w nieśmiertelnej polskie sławie" - pisał o Wyspiańskim Żeromski. W tym pięknym zdaniu określił wielki pisarz istotne cechy twórczości autora "Nocy Listopadowej", "Wesela" i "Wyzwolenia". Soki żywotne teatru Wyspiańskiego płyną bowiem zarówno z ducha starożytnej tragedii greckiej, jak z ducha polskiego romantyzmu, ale przede wszystkim z przenikniętego gorącym patriotyzmem serca poety, który zawsze wiązał przeszłość z współczesnym życiem narodu, z historycznych doświadczeń chciał czerpać wskazania dla teraźniejszości. Dwa dramaty szczególnie wyraźnie związane są z nurtem najbardziej palących zagadnień politycznych i społecznych początku naszego stulecia: "Wesele", napisane w roku 1901 oraz "Wyzwolenie", które powstało w dwa lata później i jest w pewnym stopniu dalszym ciągiem "Wesela", rozwinięciem poruszonych w nim problemów. Istotną częścią tego dramatu, uważanego przez historyk�