Ta, napisana prawie przed stu laty (r. 1879) sztuka należy do najwybitniejszych i zarazem najbardziej głośnych utworów Henry­ka Ibsena. Oglądając dziś "Dom lal­ki" na białostockiej scenie i wsłuchu­jąc się w raczej chłodne reakcje wi­downi, warto sobie uświadomić, co znaczył ten dramat - kiedyś. Był przecież nie tylko teatrem, lecz wyzwaniem, prowokacją wobec współczesnej Ibsenowi opinii, swego rodza­ju manifestem w walce o prawa ko­biet do samostanowienia o własnym losie. Nora, która popełnia fałszerstwo i jest z tego dumna, ponieważ ma za sobą racje emocjonalne - to wiel­ka kontestatorka tamtych czasów. Helmer to klasyczny reprezentant oby­czajowości mieszczańskiej, która z konformizmu, pruderii i troski o tzw. reputację uczyniła główne zasady ko­deksu postępowania. Ibsen pisząc "Dom lalki" poddawał gwałtownej krytyce najbardziej sza­cowną instytucję ówczesnego społe­czeństwa, stanowiącą swoiste "tabu", instytucie mieszczańs