Mija właśnie równo 350 lat od chwili ukazania się pierwszego wydania "Komedii i intermediów" Miguela de Cervantes Saavedra, by­ła więc okazja do przypomnienia mniej znanego już dziś gatunku twórczości autora "Don Kichota". Warszawski Teatr Dramatyczny przypomniał tę twórczość wystawie­niem czterech - spośród dziewięciu napisanych przez Cervantesa - in­termediów, dając całości tytuł roz­poczynającego spektakl intermedia "Teatr cudów". Poza utworem ty­tułowym znalazły się w przedstawie­niu: "Sędzia rozwodowy", "Czujna straż" i "Stary zazdrośnik". Intermedium tytułowe sugeruje konwencję teatru, pozwalając na spięcie czterech utworów klamrą "teatru w teatrze". Ta obudowa - muzycznie i inscenizacyjnie - jest w przedstawieniu najlepsza. Do małego miasteczka przybywa wędrowna trupa komediantów, któ­rzy przed miejscowymi notablami przedstawiają "teatr cudów". Jest to satyra na ówczesny hiszpański rasizm, przypominająca w pomyśle "Nagiego