Wystawiony przez Państwowy Teatr Powszechny w Warszawie "Awans" Wandy Żółkiewskiej jest sztuką o problematyce wynikającej bezpośrednio z założeń Planu sześcioletniego, który ma zbudować pod­stawy socjalizmu. Jest sztuką nie bezbłędną, ale na pewno udaną. Udaną, ponieważ popularyzuje aktualne zagadnienia naszej współ­czesności w sposób mobilizujący, ponieważ ukazane konflikty rozwiązuje w myśl słusznych politycznie założeń. Najważniejszą zaletą sztuki jest to, co w klasycznej poetyce na­zywało się "jednością akcji", a przeciwko czemu jakże często grze­szą nasze współczesne sztuki, przeładowane wielką ilością niedosta­tecznie związanych ze sobą wątków dramatycznych i nie dość wy­raźnie postawionych problemów. W "Awansie" jest ich również wiele - za wiele na to, ażeby każdy z nich mógł być dostatecznie naświetlo­ny i pogłębiony - nie przesłaniają jednak ani na chwilę głównego zagadnienia sztuki. Jest nim spraw