Reżyser Siergiej Desnitskij wprowadza widzów do kary­katuralnego świata "Rewizora" przez podwójne drzwi. Pierwsza granica, tuż za rampą, wyznaczona jest symbo­licznie przez słup ogłoszeniowy (oblepiony plakatami z przedstawień Teatru Współczesnego, łącznie z afiszem z tego właśnie "Rewizora"). Drugim wejściem są wielkie, pstro malowane, drewniane wrota z napisem 1835. Po ich otwarciu, przy dźwiękach pozytywki, z teatralnej budowli-kramu wyjeżdża podest, na którym ustawiono ak­torów. Wrota te jeszcze kilkakrotnie będą zamykały się i otwierały. W ten cykl wplecione zostaną intermedia. Ktoś wówczas przebiegnie po proscenium, służąca o czerwo­nych jak buraki policzkach z ciekawością zajrzy przez dziurkę od klucza, obok podrepcze pokraczny, siermięż­ny chłopak służebny z rozczochraną słomianą czupryną. Kiedy opowieść zakończy się, wielkie wrota zostaną po­woli zamknięte przez samych aktorów, a rzeczywistość ludowej przypowieści p