Po XVII-wieczny "Dialog na świę­to Narodzenia Chrystusa Pana" sięgnęli twórcy teatru lalkowego - reżyser Wojciech {#os#3152}Kobrzyński{/#} i sce­nograf {#os#6800}Rajmund{/#} Strzelecki. Na afisz teatralny powraca staropolski dia­log misteryjny. Przypominają się klasyczne już dziś {#os#58}Dejmkowskie{/#} inscenizacje ze scenografią Andrzeja {#os#7252}Stopki{/#}, Zenobiusza {#os#15476}Strzeleckiego{/#}, Jana {#os#4186}Polewki{/#} i Andrzeja {#os#6190}Majewskiego{/#}. Zasadą spektaklu stała się w szczególny sposób wyeksponowa­na, choć naturalna w teatrze lalek, dwoistość postaci - drewnianych, naiwnych świątków animowanych przez pokutnych mnichów. Zaś je­dynym elementem bardzo fun­kcjonalnej i mobilnej scenografii jest zbita z surowych desek pry­mitywna szopa. W rezultacie powstał spektakl ascetyczny, niezwykle szlachet­ny w kolorycie i tonacji. Grupa spowitych w zgrzebne habity mnichów opowiada i odgrywa biblijną historię wypędzenia z Raju i Bożeg