ZMIANY organizacyjne wprowa­dzone z początkiem bieżącego sezonu w życie teatralne Górnego Śląska, Zagłębia i Opol­szczyzny, polegające na upaństwo­wieniu czterech scen tego okręgu i oddaniu ich pod wspólną dyrekcję wydobyły nowe możliwości rozwią­zania "problemu teatralnego'' w Polsce, nieśmiało przezwyciężające­go narowy drobnomieszczańskiej tradycji. O słuszności obranej drogi świadczą przede wszystkim cyfry, ilustrujące zestawienie najtańszych przedstawień, organizowanych dla ludzi pracy, zrzeszonych w Zwią­zkach Zawodowych poszczególnych gałęzi przemysłu. Trudno uwierzyć, ale sytuacja ukształtowała się w ten sposób, że teatr katowicki nie może podołać zamówieniom, ani znaleźć miejsca w układzie programu na przedstawienia "otwarte". W sążnistych artykułach i ankie­tach zapominano przeważnie, że teatr to nie tylko scena, lecz scena i widownia, której charakter klaso­wy, wyrażający się w jakości gu­stów, przyzwycza