"Cymbelin" należy do najrzadziej grywanych sztuk Szekspira. Nie ma na niego recepty - ni to romans, ni dramat władzy, niby tragedia a właściwie komedia. W tym dziwnym utworze Szekspir jakby cytował sam siebie, dodając nowy komentarz. Historia rozłączo­nych małżonków Imogeny i Postu­musa, stanowiąca osnowę romanso­wej warstwy "Cymbelina", to inna wersja "Romea i Julii", inna wersja "Otella" - z Julii pozostała czystość uczuć Imogeny, z "Otella" - zaz­drość Postumusa i czarny charak­ter Jachima - nowego wcielenia Jagona. Wygnanie Postumusa ma w sobie także coś z banicji Hamle­ta - jest wszak usunięciem potencjalnego kandydata do korony. Król Cymbelin w niczym nie przypomina zbrodniczych, ale wielkich władców z Szekspirowskich kronik, ale królowa ma w sobie tę samą pożądli­wość władzy co Lady Makbet. Au­tor "Burzy" akcentuje nawet powtó­rzenia pewnych drobnych motywów (letargiczny sen Julii i Imogeny po wypiciu środka nasennego, przepo­wiednia