Zobaczenie dwóch aktorów: Ja­na {#os#5845}Kreczmara{/#} i Czesława {#os#2608}Wołłejki{/#} - w roli Szczęsnego w "Horsztyńskim" wystawionym przez Teatr Polski w Warszawie - jest rzeczą niezmiernie interesu­jącą i... pouczającą. Szczęsny jest w tej tragedii Słowackiego - wbrew tytułowi nadanemu jej przez Małeckiego - postacią cen­tralną. Jego sprawa jest główną osią całego utworu. Z nią łączą się szeroko i mocno rozbudowane elementy realizmu w "Horsztyńskim". Albowiem "hamletowski" - na sposób pojmowania "Ham­leta" przez romantyków - pro­blem Szczęsnego, jego wahań, zwątpień, słabości i niezdecydo­wania wyrażony jest konkret­nym, historycznym, klasowym - jakbyśmy dziś powiedzieli - ma­teriałem. Toteż zrozumienie tej postaci ma duże znaczenie dla właściwe­go odczytania całego dramatu. Jej ujęcie sceniczne może po­wiedzieć prawdę o utworze jaś­niej, wyraźniej i słuszniej niż to się dzieje w dociekaniach poloni­stycznych. P