"Z twarzą przy ścianie" w reż. Moniki Strzępki w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Recenzja Jacka Sieradzkiego w Przekroju.

Debiutantka Anna Bednarska namalowała obrazek z życia dwóch par wspólnie wynajmujących mieszkanie. Sportretowała czwórkę młodych ludzi z kompletnie pomerdanym - pod powłoką normalności - życiem emocjonalnym. Nieposkładanych ani jako duety, ani indywidualności (jedna musi się co pewien czas przedzierzgnąć w kurewkę, żeby coś w życiu wyrównać, druga miewa urojone ciąże; jeden reaguje tępą agresją, drugi - bezradnością). Skromną tę migawkę, psychologicznie przekonującą, acz pozbawioną syntetycznych ambicji, wzięła młoda reżyserka i postanowiła zliftingować. Umieściła spektakl w klubie na uczelnianym osiedlu; długo przed przedstawieniem i po nim rockową muzyką huczał cały akademik. W plastikowym, oślepiająco białym wnętrzu bohaterom przydano plakatowe atrybuty: jaskrawy makijaż, identyfikujące znaki (nocne ciągoty pierwszej bohaterki rozpoznać dało się na kilometr); każde zdanie zilustrowano modną piosenką. Aktorzy zagrali z