SZTUKI Aleksandra Ostrowskiego, dramaturga rosyjskiego, żyjącego w II połowie XIX wieku są u nas grywane często. Twórca rosyjskiego teatru narodowego ukazywał w swych utworach, niech tylko przypomnę "Grzeszników bez winy", czy "Pannę bez posagu" codzienne życie kupiectwa rosyjskiego, urzędniczej inteligencji i ziemiaństwa dając szeroki obraz ówczesnych stosunków moralno-społecznych, charakterystycznej dla wieku XIX obyczajowości. Dramat Aleksandra Ostrowskiego "Burza" wystawiony w Teatrze Nowym, w przekładzie Jerzego Jędrzejewicza, reżyserii Stanisława Brejdyganta, ze scenografią Marcina Stajewskiego - to właśnie "burza namiętności", "szaleństwo miłości" przypominające bardziej ostry przypadek choroby, niż miłość kobiety, przypadek - rzec można - nagłego "opętania", któremu nie pomogą żadne egzorcyzmy. A więc opowieść o głębokiej, nagle spadającej na człowieka, jak grom z jasnego nieba namiętności, spalającej na popiół, niosącej za