Kilku młodych ludzi rozpoczy­na służbę wojskową. Każdy z nich przynosi ze sobą jakiś mo­ralny bagaż cywilny, każdy z nich ma określony stosunek do tych kilkunastu miesięcy, które ma przeżyć w wojskowym mun­durze. 5-osobowa grupa trafia do jednej sali i obmyśla, by po­kazać swą indywidualność, coś w rodzaju małego sabotażu wo­bec dyscypliny i kolektywnego życia. Taka jest w dużym skrócie treść sztuki Albina Siekierskiego "Symulanci"1" wybranej przez kierownictwo Teatru Ziemi Łó­dzkiej na jubileusz X-lecia istnienia tej placówki. Nie jest ona objawieniem na firmamen­cie współczesnej dramaturgii pol­skiej, ale jest okazją do poka­zania ważnych, moim zdaniem, problemów społecznych i psy­chologicznych, umożliwiającą te­atrowi wypełnienie jakże do­tkliwej luki w repertuarze. Przedstawienie w TZŁ, reżyse­rowane przez Czesława Staszewskiego, może być oczywistym dowodem na twierdzenie o wy­rośnięciu w małej salce przy ul. Ko