Po sukcesach w czasie festiwalu polskich sztuk współczesnych we Wro­cławiu, po występach w Biel­sku-Białej i w Rzeszowie (w ramach Rzeszowskich Spotkań Teatralnych) przyjechał Stary Teatr z Krakowa do stolicy. Zabrakło jego występów w czasie Warszawskich Spotkań Teatralnych w grudniu ubieg­łego roku. Obecnie, korzysta­jąc z wyjazdu Teatru Po­wszechnego do Paryża, zapre­zentował na jego scenie dwa przedstawienia, potwierdzając opinię, że jest dziś jednym z ciekawszych i ambitniejszych teatrów polskich. Na pierwszy ogień poszło głośne w kraju przedstawienie "Nieboskiej komedii" Krasiń­skiego w inscenizacji Konrada Swinarskiego. Pisaliśmy już o tym spektaklu w "Trybunie Ludu" po krakowskiej premie­rze. Cóż można dziś jeszcze po dru­giej konfrontacji do tego dodać? Ze sprawdziła się wysoka ranga tej inscenizacji, funkcjonalność i trafność pomysłu scenografa KRY­STYNY ZACHWATOWICZ, która całą akcję umieściła (zapewne w porozumieniu z