Felieton o starości ("Starość zbuntowana") wywołał u czytelników zastanawiająco żywy oddźwięk. Doczekałem się kilku listów zawierających aprobatę zawartych w nim refleksji, nie brakło także głosów, w których - bardzo taktownie zresztą - oskarżano mnie o "nieznajomość problemu", który - zdaniem autorów listów polemicznych - znam tylko z teorii, sam bowiem jestem jeszcze młodziutki (co w kontekście całości listu znaczy: naiwny i głupiutki).

Mój Boże! Z jaką radością zgodziłbym się i z jednym i z drugim, gdyby tym mało chwalebnym (dla mnie) sądom towarzyszyła rzeczywiście młodość! Niestety: na zgrzybiałą starość jeszcze trochę muszę wprawdzie poczekać, ale i młodość mogę tylko wspominać. Taka jest prawda, takie są fakty, a fakty - wiadomo - to rzecz uparta.... Wyjaśniwszy, co wyjaśnić należało, wracajmy do właściwego tematu dzisiejszych refleksji, więc raz jeszcze do spraw wieku, do czego upoważniają mnie trzy programy oglądane w ciągu ostatnich dni na ekranie telewizora. Mam tu na myśli spotkanie z Kazimierzem Krukowskim - Lopkiem, znakomitym aktorem estradowym, prof. Stefanem Zbigniewem Różyckim - geologiem, geografem i podróżnikiem, wreszcie spotkanie z młodzieżą z warszawskiej Wyższej Szkoły Teatralnej. Młodzi wystąpili w szekspirowskiej "Zimowej opowieści", przedstawieniu dyplomowym przeniesionym na scenę teatru TV (reżyseria - Zofia Mrozowska). Aby załatwić do