Jan Kulczyński przedstawił "Wesele" w telewizyj­nym teatrze jako trzeci, po Hanuszkiewiczu i Lidii Zamkow, za to równo w 80 rocznicę wystawienia tego dramatu w Krakowie. Wystawił "Wesele" - takie ja­kie było, co przede wszystkim odnosi się do potrakto­wania realistycznego, personalnego zjaw i zwidów, któ­re pojawiają się w bronowickiej chacie. Z całym pie­tyzmem dla Wyspiańskiego trzeba stwierdzić, że jest to rozwiązanie w dzisiejszych czasach zbyt dosłowne jak na nasze gusty teatralne. Poza tym Kulczyński tekst w niektórych fragmentach porozbijał, co przy­czyniło się do bardziej filmowych ujęć niektórych roz­mów. Po filmowym "Weselu" Wajdy wydawałoby się, że trudno zebrać równie wspaniały zestaw nazwisk, ale magia teatru telewizji robi swoje, więc zobaczy­liśmy Krzysztofa Chamca jako Gospodarza, Annę Seniuk jako Gospodynię, Zofię Kucówną (niegdyś pa­miętną Pannę Młodą) jako Kliminę, Antoninę Gordon-Górecką jako Radczynię. Pio