24 czerwca 2002 r. po raz kolejny, na scenie ciechanowskiego Centrum Kultury i Sztuki mieliśmy okazję obserwować dokonania Teatru Exodus. Grupa zaprezentowała własną, oryginalną interpretację sztuki Witkacego pt. "Matka". Specyficzny humor autora znalazł ujście w doskonałej grze aktorów. Nie lada to było wyzwanie, by połączyć komizm z refleksją i dać widzowi powód do rozmyślań nad... życiem.

Uderzająca była konsekwencja kolejnych kroków, które wprowadzały widza w magiczny świat sztuki teatralnej. Wszystko, począwszy od zaproszeń, od czekania publiczności przed budynkiem i natknięcia się jej na klepsydrę, po wejście na widownię i wyjście z niej stało się częścią składową całego przedstawienia, było dokładnie przemyślanym procesem. To, zdaje się, miało prowadzić do przeniknięcia fikcji teatralnej do życia i na odwrót. Był to znak, że wydarzenia rozgrywające się na scenie nie były hermetycznie zamkniętym zjawiskiem, ale żyjącym poza budynkiem (teatralnym?) problemem. Zanim przedstawienie zaczęło się przyszli widzowie siedzieli na zewnątrz i nie wiedzieli jeszcze, że wraz z pojawieniem się pokojówki zostali zaangażowani do roli... żałobników. I tak, idąc po wąskich schodach, jeden za drugim, w ciszy i skupieniu przypominali smutnych znajomych zmarłej Janiny nie wiedząc nawet o tym. Sprawa stała się jednak bardziej oczyw