Na zakończenie sezonu w Teat­rze Małym - "Proces" Franza Kafki. Zinterpre­towany przez młodego reżysera, Bog­dana Michalika jako przypowieść modernistyczna w stylistyce i egzy­stencjalna w treści. Raz jeszcze w teatrze Józef K. - oskarżony nie wiadomo o co, osą­dzony i skazany. Młody aktor, Wojciech Olszański "nie udźwignął roli" jak zwykło się powiadać w takich wypadkach, cho­ciaż kto wie, czy samą swoją fizycznością nie stwarzał "kafkowskiej" atmosfery: blady, młody, najczar­niejszy z czarnych brunet o ogrom­nych oczach i wybitnie orientalnym typie urody miał w sobie - nie­zależnie od umiejętności i dyspozycji zawodowych - jakąś prawdę i siłę wyrazu. Był z Kafki, a to już bardzo wiele. Naturalnie - to nie wystar­czy i nie wystarczyło, chociaż świad­czy o instynkcie scenicznym reży­sera. Przedstawienie Bogdana Michali­ka nosi wszelkie cechy dzieła am­bitnego, inteligentnie zaprogramo­wanego i co najmniej w połowie zrealizow