Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy ma szczę­śliwą rękę do współ­czesnej dramaturgii radziec­kiej. Przed dwoma laty wpro­wadził z powodzeniem na na­sze sceny "Człowieka znikąd" Dworieckiego. Teraz zaprezen­tował po raz pierwszy w War­szawie twórczość Aleksandra Wampiłowa. Ten przedwcześnie zmarły dramaturg (utonął w jeziorze Bajkał jesienią 1972 roku) był niezwykłym zjawiskiem we współczesnej dramaturgii ra­dzieckiej. Nawiązywał do wiel­kich tradycji literatury rosyj­skiej, lecz tajemnica jego suk­cesu tkwi chyba przede wszy­stkim w nadzwyczajnej wraż­liwości na problemy, troski i kłopoty współczesnych, jaką przejawiał w każdej sztuce. I w niezwykle prawdziwym, so­czystym języku, jakim pisał, dysponując znakomitym słu­chem rejestrującym każdy no­wy zwrot, każde drgnienie współczesnej mowy rosyjskiej. W Sali Prób Teatru Dra­matycznego ujrzeliśmy wysta­wione pod wspólnym tytułem "Anegdoty prowincjonalne" dwie jednoaktówki W