Zagadnienie "słoneczników", t.j. kobiet, których życie jest całkiem uzależnione od mężczyzn, odgrywających rolę słońca, nie jest nowe w literaturze polskiej ogólnej i dramatycznej. T. Lisiewicz, nie szukając łatwych efektów aktualności, spróbowała wykazać, jak nieraz zupełnie różne typy kobiet, w tym wypadku staroświecka, romantyczna matka i nowoczesna, pozornie pozbawiona sentymentalizmu córka stają się podobne do siebie w promieniach miłości do mężczyzn. I jak do nich, przedstawicielek inteligencji, upodabnia się służąca Anna, dwukrotna wdowa... To, że wszystkie te kobiety kochają "Tadeusza", a raczej trzech Tadeuszów, ułatwia autorce ożywiające sztukę qui pro quo. Komedia jest napisana żywo, gra artystek - J. Domańskiej (Matka), J. Katelbachówny (Córka) i J. Sempolińskięj - koncertowa. Reżyseria - W. Radulskiego. Dekoracje - J. Smosarskiego.