Spektakl, o którym mowa nosi wprawdzie tytuł jednej z powieści Brunona Schulza; co prawda postacie występujące na scenie wyglądają tak, jak po­stacie z rysunków autora "Skle­pów cynamonowych" i postacie te wypowiadają teksty zaczer­pnięte z prozy Schulza, ale na szczęście nie jest to żadna adap­tacja, przeróbka lub coś w tym rodzaju. Spektakl ten jest w ca­łości wypowiedzią reżysera, który używa do jej sformułowa­nia elementów języka Schulza: ale wypowiedź sama dotyczy in­nych spraw niż te, które wyra­żone są w powieści. W prozie Schulza mamy do czynienia do­kładnie z tym, co znajdziemy w opisie tej twórczości danym przez Witkacego (a cytowanym w programie do omawianego przedstawienia). Będzie to więc mitologia osobista, liryczne i poetyckie wspomnienie z okresu dojrzewania a także odtworzenie atmosfery przedwojennego pol­sko-żydowskiego, kresowego miasteczka. Jak powiedziano - Major powtórzył niektóre słowa i większość