Trzecim etapem rewolucyjnego cyklu, jaki zaprezentował w tym sezonie Teatr Wybrzeże ("Sprawa Dantona", "Sto rąk, sto sztyletów") jest "Kniaź Patiomkin" Tadeusza Micińskiego w reżyserii Macieja Prusa, ze scenografią Sławomira Dębosza i z muzyką Jerzego Satanowskiego. Scena w sposób dość umowny przedstawia pokład okrętu. Szeroki podest (w zależności od miejsca akcji podnoszony lub opuszczany) otaczają dwa, także ruchome pomosty, połączone z pokładem schodami. Górną przestrzeń wypełnia olinowanie, przechodzące w pajęczynę, połączoną z pokładem sznurowaną drabinką. Wszystkim scenom od początku do końca towarzyszy tajemniczy mrok. Kreowanie przedstawionego świata rozpoczyna się pod pokładem. Maszynownia i piece - ludzkie piekło - to miejsce (zaznaczone dodatkowo czerwonym światłem) narodzin buntu, który powstaje jakby w podziemiach, w podświadomości. Płaszczyzną działań realnych, miejscem dysput, a także zajść, starć i walki - jest po