Schody rozpięte przez całą sze­rokość sceny prowadzą w ciemność. Z prawej strony biały zarys kolum­ny. Światło reflektorów wydobywa z mroku czerwieniejącą spiżem i złotem postać Pallas Ateny. Przestrzeń zapełnia się skrzydlatymi postaciami: Nike Napoleonidów, Nike spod Salaminy, Nike spod Termopil, Nike spod Cheronei... Podstawowy motyw scenografi­czny - wspomniane już schody, towarzyszą przedstawieniu przez wszystkie odsłony. A oto scena dru­ga: W Łazienkach zebrali się spis­kowcy. Przez zamilkłą nagle grupę młodzieży w czarnych pelerynach przechodzi spod pomnika Sobieskiego Demeter i Kora w barwnych, udrapowanych szatach. Te mitologiczne po­stacie przywołane wyobraźnią poety, stają się bardziej rzeczywiste w swej plastyczności ożywionych posągów od zlewających się z mrokiem sylwe­tek spiskowców. Ich pożegnalny dia­log - rozmowa zamierającej na zi­mę przyrody, ma treść symboliczną. Jest zapowiedzią klęski powstania, przewija