Płótna Velazqueza i Zurbarana ilustrują dwa główne nurty dramaturgii Calderona: nurt dworski i religijny, teatr w służbie monarchii i Kościoła. Przedstawienie "Życie jest snem" w reżyserii Waldemara {#os#1208}Zawodzińskiego{/#} bliższe jest atmosferze obrazów Zurbarana. Jest właś­ciwie spektaklem o śmierci, o jej nieuniknio­nym następstwie. Po obu stronach sceny, z przodu, fragmenty dwóch pomieszczeń. Pra­cownia astronoma i dworska komnata, usta­wione jak martwe natury. Jedna z klepsydrą i zwierzęcą czaszką, druga z porozrzucanymi owocami i muzycznym instrumentem. Rodzaj vanitates charakterystycznych dla XVII-wiecznego malarstwa. Między nimi toczy się akcja dramatu, spektakl życia, złudy zamknięty apo­teozą śmierci. Na stojącą w głębi sceny cegla­ną bramę opada czarny baldachim, z dwoma ludzkimi szkieletami, obejmującymi globus zie­mi. Śmierć rozpoczyna władanie nad światem. Pod łukiem, z drugiej strony, pochylona postać w kapturze, na