"Pożądanie schwytane za ogon" - nie znany bliżej dramat Pabla Picassa - jest bez wątpienia ciekawym przyczynkiem do twórczej biografii malarza, bar­dziej problematyczna wydaje się natomiast jego wartość literacka; to szereg luźno ze sobą powiązanych, surrealistycznych wariacji na temat kulinarnych aspektów pożądania. Miłość w ujęciu Picassa pozostaje synonimem niczym nie krępowanego obżarstwa. Utwór napisany w okupowanym Paryżu, w sty­czniu 1941 roku, zawiera ponoć sporą ilość aluzji tyczących tamtego okresu - dziś już zupełnie nieczytelnych. Najważniejszym epizodem w jego "sce­nicznych" dziejach była prawdopodobnie premierowa recytacja dokonana w mieszkaniu poety, Michela Leirisa w 1944 roku. Zwraca uwagę towarzyski aspekt tej amatorskiej imprezy; w obecności autora i pod "reżyserską" ręką Alberta Camus wystąpili wówczas: Simone de Beauvoir, Raymond Queneau i Jean-Paul Sartre... Dla reżysera bydgoskiego spektaklu - Wiesława Górskiego, dra