Od teatru jednak zacznę. Właśnie od teatru, bo dziś jeszcze - choć od tamtego przedstawienia minęło lat trzydzieści jeden - mam w najżyw­szej pamięci kapitalną grę Mariusza Maszyńskiego i Janiny Romanówny w komedii Antoniego Cwojdzińskiego, au­tora, którego nazwisko w owych cza­sach nie schodziło z ust krytyków i bywalców teatralnych. Komedia, o której mowa, nosiła tytuł "Freuda te­oria snów". Grały ją tylko dwie osoby - właśnie Maszyński i Romanówna. Ale jakiż to był koncert aktorski! Inna komedia tego autora - "Tempe­ramenty" - pozostawiła mi w pamię­ci znakomite role Stefana Czajkowskie­go i uroczej, niezapomnianej Wandy - "Dziuni" - Niedziałkowskiej, zmarłej przed kilku laty jednej z najulubieńszych aktorek przedwojennego Krako­wa. Wreszcie - już po wojnie - wzno­wiona przez Osterwę na scenie Teatru Starego komedia "Teoria Einsteina" (chronologicznie biorąc pierwsza ze sztuk Cwojdzińskiego) upamiętniła się dla mnie głównie