W krakowskim przedstawieniu "Sklepów cynamonowych" nie ma przesadnej erupcji pomysłów inscenizatorskich ani dużego nagromadzenia efektów teatralnych. Jest natomiast spektakl wyprowadzony z litery i ducha Schulza. Jednorodny, logicznie zorganizowany. Ryszard Major spróbo­wał przekazać w kształcie dramatycz­nym nie tylko podstawowe treści, ale i cechy szczególne pisarstwa Schulza - jak na przykład tworzenie tekstu bliż­szego poezji niż prozie. Z dużą zręczno­ścią i umiarem przeprowadził niespoisty przecież dramaturgicznie tekst przez scenę. Kultura i powściągliwość to za­sadnicze walory jego inscenizacji. Nie­stety ma ona i swoje mielizny. Centralną postacią "Sklepów cynamo­nowych" - tak spektaklu, jak i prozy - jest Ojciec. Z tą różnicą, że w powieści poznajemy go poprzez widzenie i wyo­brażenie syna, natomiast w przedsta­wieniu ukazuje się on nam bezpośre­dnio. To, co można by złożyć na karb młodocianego wieku narratora, jego dzieci