JUŻ jesteśmy po premierze "LA­DACZNICY Z ZASADAMI" SARTRE'A w przekładzie KOTTA, wystawionej przez TEATR NARODO­WY w reżyserii BONACKIEJ i sce­nografii DASZEWSKIEGO z SZAFLARSKĄ w roli tytułowej. Oczekiwaliśmy jej z zaciekawieniem, mimo że sztuka jest w Polsce gra­na nie po raz pierwszy, począwszy od głośnej inscenizacji w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi w lutym 1948 roku, przywiezionej potem do Warszawy, upamiętnionej kreacjami Bonackiej i Węgrzyna. Przedstawienie obecne przynosi nam pewne rozczarowanie. Czyżby sztuka tak przebojowa przed kilku­nastu laty zwietrzała od czasu pra­premiery paryskiej w roku 1946? By­wają takie kryzysy gustu i zaintere­sowań, ale może są jeszcze inne przyczyny ? W tekście programu czytamy wy­znanie autora: "Raz tylko spróbo­wałem problem poważny przedsta­wić w sposób komiczny: napisałem "Ladacznicę z zasadami"... W Paryżu "Ladacznica" gra­na była w stylu buffo i to było po mojej myśli... Ale poza tym... ro