Jednym z najczęstszych pa­radoksów, jakie notuje histo­ria literatury, jest dyspropor­cja zachodząca pomiędzy obiektywną wartością dzieła literackiego i wpływem, jaki wywiera ono na swoich współczes­nych. Wartość literacka dzieła jest zagadnieniem odrębnym od jego nośności społecznej i wpływu for­mującego epokę. W oparciu o to spostrzeżenie niektórzy krytycy ne­gują istnienie obiektywnej wartości literatury. Hipotezą słuszniejszą wy­daje się twierdzenie, iż pełna obiek­tywizacja dzieła sztuki możliwa jest dopiero na przestrzeni pokoleń, kie­dy to każda z domniemanych war­tości zostaje sprawdzona i zwery­fikowana. Obydwie hipotezy jednak cierpią na podstawową słabość: funkcję literatury pojmują one zbyt wąsko, choć każda z nich inaczej. Sądzę, iż między obydwu skrajny­mi pozycjami możliwy i konieczny jest kompromis; nie sposób jest bowiem rozpatrywać dzieło literac­kie w oderwaniu od jego społeczne­go zaplecza, które