Sztukę "Sambo i lew" napisał Grzegorz Frant, inscenizował łódzki teatr Lalek "Arlekin", zrea­lizowała krakowska "Groteska", wyreżyserował Władysław Jarema. Przedstawienie, w którym skrzy­żowały się różne inicjatywy artystyczne wypadło interesująco, mo­żna je nawet, jak na lalki, nazwać pionierskim z uwagi na świeżą te­matykę i ambitny problem sztuki. Utwór polskiego autora opowiada o kolonialnym ucisku Murzynów przed stu laty. Bohaterem głównym jest dzielny, przedsiębiorczy Murzy­nek Sambo, jeszcze główniejszym jego czworonogi przyjaciel lew Wobo. Gdzie przemoc kolonizatorów przekracza możliwości samoobrony niewolników, tam interweniuje Wobo ze swoimi potężnymi szczękami. Wobo ratuje córkę Gubernatora za cenę wolności dla swoich czarnych przyjaciół. Wobo niszczy Guberna­tora, który nie dotrzymał słowa - i sam ginie ofiarną śmiercią. Roz­pisałem się o Wobie, bo nam się wszystkim bardzo podobał, wcale się go nie baliśmy,