J. B. Molier: "Grzegorz Dandin". Przekład: Tadeusz Boy-Żeleński. Reżyseria: Piotr Piaskowski. Scenografia: Barbara Jankowska. Muzyka: Andrzej Zarycki. Choreografia: Hanna Hojnacka. Kierownictwo muzyczne: Alfred Willim. Przedstawienie Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu - Mała Scena.

Jeśli komediowość Fredry nie budzi najmniejszych wątpliwości i każdy realizator, próbujący doszukać się w nich tragizmu, skazany jest na kleskę (egzemplum - opolskie "Dożywocie") - z Molierem rzecz się ma inaczej. Humor jego utworów cęslo bywa podszyty goryczą, a komizm postaci - zjadliwym szyderstwem. Wesołość Moliera nawet w komediach o silnym zabarwieniu farsowym, jak "Grzegorz Dandin", daleka jest od pogody, nie mówiąc już o najwybitniejszym z jego dzieł "Świętoszku", "Don Juanie" czy "Mizantropie", gdzie akcenty dramatyczne są bardzo wyraźne. Rzadko też współczesne realizacje sztuk Moliera dostarczają widzom beztroskiej zabawy. Zwłaszcza wtedy, gdy wśród wykonawców nie ma aktorów, obdarzonych wyjątkową siłą komiczną. (Na kilkanaście spektakli z molierowskiego repertuaru, jakie widziałam - tylko trzy były prawdziwie komediowe: wystawiony w Krakowie w latach czterdziestych "Chory z urojenia" i nieodparcie komicznym Antonim Fertnere