W nowojorskim parku w nocy znaleziono trupa młodej stenotypistki, Wadowskiej. Ostatnią osobą widzianą w to­warzystwie zamordowanej był robotnik Frank Johson. Na niego zwracają się podejrzenia policji. W toku śledztwa wychodzą na jaw pewne okoliczności obcią­żające. Następuje rozprawa sądowa. Prokurator żąda kary śmierci, cho­ciaż oskarżenie opiera się tylko na poszlakach, obrona wnosi o unie­winnienie, argumentując brakiem wyraźnych dowodów winy oskarżo­nego. Ława przysięgłych ma zde­cydować o krześle elektrycznym lub wypuszczeniu Johsona na wol­ność. Wszystko to razem wydaje się być zwykłą sprawą kryminalną z rzędu tych, jakie lubi rozdmuchi­wać prasa brukowa w krajach burżuazyjnych. Opisane wypadki rozegrały się przed odsłonięciem kurtyny teat­ralnej. Sztuka Adama Tarna: "Zwykła sprawa" rozpoczyna się właśnie w chwili otwarcia posie­dzenia sądu przysięgłych. Tajna rozprawa trwa przez całą noc, uczestnikom nie wolno