Pytanie o człowieka, po­stawione nie po raz pierwszy i nie ostatni. Pytanie jak zwykle bez odpowiedzi. Teatr Polski wystawia "Rovigo" w lapidarium Muzeum Narodo­wego we Wrocławiu. Miej­sce nie najcieplejsze, ale nie­wątpliwie stanowi dobre tło do prezentacji poezji. Tytuł po­chodzi z wydanego niedaw­no we Wrocławiu tomiku wierszy Zbigniewa Herberta, na którego podstawie pow­stał spektakl godny uwagi. To opowieść o ludzkich lo­sach i przeżyciach porozrzu­canych jak kamienie na dro­dze, o chwilach, które ucie­kają, a jednak mają swoje znaczenie. Poezja Herberta, jak zwykle pełna niedomó­wień, sprzeczności, paradok­sów, wymaga od czytelnika pewnego napięcia, które da­je możliwość znalezienia w niej czegoś dla siebie. Bo­gusław Kierc wyreżyserował na tej podstawie spektakl teatralny, który, mimo otwar­tości tekstu, stanowi pewną całość, która ma swój sens. Tomik wierszy łączy pew­na ogólna myśl, i w tym przedstawieniu ma ona