Jedna z najsłynniejszych komedii Mikołaja Gogola w inscenizacji Jerzego Stuhra to galeria przezabawnych postaci, popis wirtuozerii aktorskiej w wykonaniu gwiazd sceny polskiej i smutna, ponadczasowa refleksja o samotności i niedojrzałości do uczuć. Tak dziś ceniona sztuka po swej petersburskiej premierze w 1842 zrobiła całkowitą klapę. Na swój czas była zbyt nowatorska - Gogol nie przestrzegał reguł gatunku - i z pewnością nazbyt drapieżna. W tej historii starań o pannę i korowodów przedmałżeńskich, nie intryga miłosna jest istotna, a znakomite portrety ludzkie i satyra obyczajowa. Radca dworu Podkolesin, zatwardziały kawaler, życiowy niedołęga, bardzo niezobowiązująco myśli o małżeństwie. Jednak do sprawy włącza się już przyjaciel, niestrudzony i uparty Koczkariew. Zmusza on biedaka do wizyty u panny, zacnej kupieckiej córki Agafii Tichonownej - nie najmłodszej już, a szukającej męża o odpowiednim statusie - a nawet, przepędzając innyc