21 stycznia 1988 roku w Paryżu w obecności sekreta­rza generalnego ONZ Javiera Pereza de Cuellara proklamo­wana została Światowa De­kada Rozwoju Kulturalnego. Był to efekt rezolucji przyję­tej ponad rok wcześniej przez Zgromadzenie Ogólne NZ. Ale korzeni tej inicjatywy trzeba szukać znacznie wcześniej - w końcu lat 60. W wielu kra­jach świata, zwłaszcza w Eu­ropie Zachodniej i Ameryce znacznie poprawiły się wa­runki codziennej egzystencji, rosła produkcja materialna. Jednocześnie w skali świato­wej zaobserwowano zjawiska negatywne, takie jak pogłębia­nie się dysproporcji między krajami uprzemysłowionymi a rozwijającymi się. Towarzy­szyły tamu poważne zagroże­nia sfery kultury - zanik wielu słabszych kultur stan­daryzacja i uniformizacja ży­cia kulturalnego. W krajach bloku wschodniego panował przeniesiony ze Związku Ra­dzieckiego model sieci placó­wek tzw. upowszechniania kultury, nie mówiąc o admi­nistracyjnym sterowaniu twór­czośc