Wędrówka dramatów Witol­da Gombrowicza po scenach polskich znacznie wyprzedziła normalny obieg twórczości tego gło­śnego na całym świecie Polaka. Ut­wory literackie mają swoje życie w historii. Trudne chwile życia zbioro­wego, w jakich się znaleźliśmy, zda­ją się na pozór pomniejszać sens Gombrowiczowskiej myśli. Ale to jest tylko pozór. Igor Przegrodzki - dyrektor Teatru Polskiego we Wro­cławiu (sceny wielce zasłużonej dla krzewienia znajomości dramatu współczesnego) postanowił wpro­wadzić na scenę adaptację głośnej powieści Gombrowicza "Trans-Atlantyk". Ojczyzna - przeciwstawiona "syncyznie", stereotypy narodowej mitologii od rytuału szlachecko-patriarchalnego po nurt podniosłego heroizmu, skontrastowane z jedno­stkowym poczuciem ludzkiej swobo­dy i wolności. To główny temat, ale nie jedyny, wrocławskiej adaptacji dokonanej przez Eugeniusza Korina. Gombrowicz, którego wybuch II wojny światowej zastał po drugiej stronie Oceanu, z